De metallurgist legt uit: De afweging tussen hardheid en taaiheid
Het leven bestaat uit compromissen, zelfs met slijtdelen van uw Väderstad-machine. Hoewel harde onderdelen langer meegaan, hoeven ze niet zo hard mogelijk te zijn. De hardheid van het materiaal is de weerstand tegen permanente vervorming, en wordt getest door monsters tegen materialen te drukken onder verschillende belastingen.
De hardheid van het materiaal moet in evenwicht zijn om broosheid te voorkomen, dit zou de effectiviteit van slijtdelen verminderen. Taaiheid, de weerstand tegen scheurgroei, is cruciaal. De hardheid van staal wordt bepaald door de samenstelling en warmtebehandeling. Een hoger koolstofgehalte leidt tot harder staal, maar brosheid ligt op de loer. Leveranciers moeten een constante kwaliteit en zuiver staal leveren voor betrouwbare slijtdelen. Het mooie van staal is dat het gehard kan worden. Als we het verhitten tot een heldere rood-oranje kleur, herschikken de ijzeratomen zich in het materiaal op een zodanige manier waardoor de koolstof in de kleine ruimtes past die er op kamertemperatuur niet zijn. Als het staal vervolgens snel wordt afgekoeld, bijvoorbeeld in een waterbad, hebben de koolstofatomen geen tijd om terug te bewegen en worden ze gedwongen om op deze plaatsen te blijven. We hebben dan een harde fase genaamd martensiet, die helaas ook erg bros is.
Hardened wear parts can become too brittle for use and may crack during mounting. Tempering steel after hardening is crucial, as it reduces brittleness while sacrificing some hardness for increased toughness. This challenge is common for wear part manufacturers, as creating functional items that withstand soil preparation conditions requires Geharde slijtdelen kunnen te bros worden voor gebruik en kunnen barsten tijdens de montage. Het temperen van staal na het uitharden is cruciaal, omdat het de brosheid vermindert. Er wordt wat hardheid opoffert voor meer taaiheid. Deze uitdaging is gebruikelijk voor fabrikanten van slijtdelen, omdat het maken van functionele items die bestand zijn tegen bodembewerking een evenwicht vereist tussen hardheid en taaiheid. Staal in een Carrierschijfkouter is bijvoorbeeld wat harder dan in een cultivatorbeitel om de levensduur te maximaliseren, wat de noodzaak van verschillende hardheidsniveaus in verschillende onderdelen benadrukt.
Vraag niet om de hardst mogelijke slijtdelen, maar om de best mogelijke slijtdelen voor uw Väderstad-machinebalancing hardness and toughness. For example, steel in a Carrier disc is slightly harder than in a cultivator point to maximize longevity, highlighting the need for varying hardness levels in different parts.
